Als afscheidsfotograaf zit ik op de eerste rij bij momenten die je niet kunt overdoen. Intieme momenten, vaak stil, soms chaotisch, maar altijd écht. Maar wat doe ik dan precies?
Waar ben ik bij, wat leg ik vast – en hoe doe ik dat?
De momenten rond het afscheid
Een uitvaart is geen losstaand moment. Het is een opeenvolging van gebeurtenissen, verspreid over dagen. Vaak ben ik er al eerder bij.
Bij het sluiten van de kist bijvoorbeeld. Soms gebeurt dat in de woonkamer, soms in het uitvaartcentrum. Familie verzamelt zich, een tekening wordt nog snel erbij gelegd, de schroeven worden aangedraaid.
Of bij het beschilderen van de kist. Kinderen die iets schrijven. Een moeder die haar hand op die van haar kind legt om te helpen. Soms staat er muziek op, soms is het doodstil.
Ik ben erbij als de familie de kist wegbrengt, of bij het graf staat. Als bloemen worden neergelegd, zand wordt gestrooid, en iemand in stilte nog even blijft staan.
En ook later – wanneer het gezelschap samenkomt. De kist is er dan niet meer, maar het samenzijn gaat door. Met koffie, verhalen, en vaak een schaterlach tussendoor. Ook dat hoort erbij.
Hoe ik werk
Ik werk onopvallend. Geen poseren, geen aanwijzingen. Ik ben er om momenten vast te leggen die vanzelf ontstaan.
Bij het sluiten van de kist ben ik dichtbij, zonder het moment te verstoren. Ik leg vast hoe handen elkaar vinden, de allerlaatste kus, hoe er nog even iets in de kist gestopt wordt.
Tijdens de ceremonie focus ik me op de reacties van de mensen. Ik leg vast hoe iemand reageert op een toespraak, hoe er gelachen wordt bij een anekdote en fotografeer de steunende armen om jullie heen.
Als er kinderen zijn, zak ik door mijn knieën om ze op hun niveau te kunnen fotograferen. Ik leg vast hoe ze hun eigen manier van afscheid nemen tonen – spontaan en puur.
Wat ik vastleg
De sfeer. De mensen. De details.
Een knuffel op de kist. De speld op een revers. Een boeket dat net is neergelegd. De handen die elkaar stevig vasthouden.
Maar ook de ruimte zelf – de aula, de rouwkaart op tafel, de persoonlijke spullen die van thuis zijn meegenomen. Alles wat samen het verhaal van dit afscheid vormt.
Wat ik niet doe
Ik regisseer niet. Ik vraag niemand om even te gaan staan of een bepaalde kant op te kijken.
En ik duw me nergens tussen. Als iets te privé voelt, respecteer ik dat. Er is altijd ruimte om ‘nee’ te zeggen – of om niets te hoeven zeggen.
En ik focus niet alleen op verdriet. In ieder afscheid zit ook liefde, dankbaarheid, zelfs lichtheid. Mijn foto’s tonen het geheel – niet alleen de tranen, maar vooral de liefde en verbondenheid.
En daarna?
Na afloop selecteer ik de beelden die samen een verhaal vormen. Ik bewerk ze licht en natuurlijk.
Sommige families willen de foto’s snel zien. Anderen wachten liever. Alles mag.
Je krijgt een online galerij met de foto’s, en eventueel een fotoboek. Voor nu, of voor later.
Elk afscheid is anders
Geen uitvaart is hetzelfde. Soms is het druk, soms klein. Soms formeel, soms chaotisch en warm. Ik pas me aan aan het ritme van de dag – en aan wat jullie nodig hebben.
Wil je weten of afscheidsfotografie bij jullie past of meer weten over wat een afscheidsfotograaf doet? Neem gerust contact met me op. Ik vertel je graag meer.
